Η Λικιδάμβαρη (Liquidambar ή Sweetgum στα Αγγλικά) είναι ένα γένος φυλλοβόλων δέντρων που αποτελείται από τα παρακάτω είδη:
Το γένος αυτό είναι ένα ζωντανό απολίθωμα και είναι γνωστό στα αρχεία απολιθωμάτων από την κρητιδική ακόμη περίοδο πριν 100 εκ. χρόνια.
H επιστημονική (Liquidambar) αλλά και η κοινή της ονομασία (Sweetgum) αναφέρονται στον ρητινώδη χυμό που εξάγεται όταν χαράσσεται ο κορμός.
Liquid = υγρό + amber (ambar)=κεχριμπάρι
Πρόκειται για μεγάλα αιωνόβια δέντρα που φτάνουν σε ύψος τα 25-40 μέτρα. Τα φύλλα έχουν σχήμα παλάμης με 5 λοβούς, μήκος 12,5-20 εκ. και έχουν ευχάριστο άρωμα όταν τριφτούν.
Βρίσκεται σε μεγάλα αστικά κέντρα σε κήπους και πάρκα, δεδομένης της κωνικής κόμης του, η οποία αναπτύσσεται ομοιόμορφα και δεν χρειάζεται κλάδεμα. Φέρει φύλλωμα σπάνιας ομορφιάς το οποίο έχει χρώμα σκούρο πράσινο, ενώ το φθινόπωρο το χρώμα στα φύλλα μεταβάλλεται σε λαμπρό πορτοκαλί - κόκκινο πορφυρό. Ανθίζει νωρίς την άνοιξη και τα άνθη της μετατρέπονται σε μικρές σφαιρικές κάψουλες.
Ως δέντρο έχει μεγάλη αντοχή στις παγωνιές κα ιπροσαρμοστικότητα σε κάθε έδαφος.
Καλλιέργεια Λικιδάμβαρης για δημιουργία bonsai
larix bonsai (wikipedia)
Η Larix ή σε αρσενικό γένος, ο Larix, αποτελεί ένα γένος 14 περίπου ειδών που ανήκουν στην οικογένεια των πευκοειδών κωνοφόρων.
Είναι ενδημικό στο μεγαλύτερο μέρος του Βορείου Ημισφαιρίου με ψυχρό εύκρατο κλίμα. Σε περιοχές με χαμηλό υψόμετρο απαντάται πολύ βόρεια και πιο νότια βρίσκεται ψηλά στα βουνά. Οι λάρικες είναι τα επικρατέστερα φυτά στα πυκνά δάση της τάιγκας στη Σιβηρία και τον Καναδά. Τα φύλλα είναι βελονοειδή, λεπτά, με μήκος 2-5 εκατοστά. Οι βελόνες κιτρινίζουν και πέφτουν στα τέλη του φθινοπώρου αφήνοντας τα δέντρα γυμνά καθ’ όλη τη διάρκεια του χειμώνα.
Οι κώνοι της Larix είναι ορθοί, μικροί, με μήκος 1-9 εκατοστά και χρώμα πράσινο ή μωβ. Όταν ωριμάζουν μετά από 5-8 μήνες αποκτούν καφέ χρώμα.
( Δάσος Larix το φθινόπωρο )
Τα κυριότερα και πολυπληθέστερα είδη είναι τα :
Τα δύο είδη που χρησιμοποιούνται περισσότερο ως bonsai είναι τα EuropeanLarch (Larixdecidua) και JapaneseLarch (LarixKaempferi)
Larixdecidua/EuropeanLarch
Στο φυσικό της περιβάλλον στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη η Larixdeciduaμεγαλώνει υπερβολικά γρήγορα κατά τα πρώτα της χρόνια φτάνοντας σε ύψη 50 μέτρων ή και περισσότερο, χάνοντας την κατακόρυφη και στενή στην κορυφή μορφή της αποκτώντας ένα διευρυμένο και πλατύ στέμμα, με τα κλαδιά της να γέρνουν χαριτωμένα προς τα κάτω. Έχει γκριζωπό φλοιό που με τα χρόνια δημιουργεί ρωγμές .
(European Larch)
Larix kaempferi / Japanese Larch
Αν και εγγενές δέντρο στην Ιαπωνία φυτεύεται ευρέως σε πολλά μέρη του κόσμου ως δασικό δέντρο εξ αιτίας του σθένους και της αντοχής του. Η ανάπτυξη του σαν νεαρό δέντρο είναι ακόμη πιο γρήγορη και από τον ευρωπαίο συγγενή του, αν και το τελικό του ύψος δεν είναι μεγαλύτερο. Αντίθετα με τα κυρτωμένα προς τα κάτω κλαδιά του Larixdecidua, τα κλαδιά στο LarixKaempferi επεκτείνονται μάλλον οριζόντια. Ο κυριότερος τρόπος για να γίνει διάκριση μεταξύ των δύο ειδών είναι το χρώμα στα νεαρά κλαδιά τον χειμώνα. Στην Ιαπωνική Larix έχουν κοκκινωπό χρώμα, ενώ στην Ευρωπαϊκή κιτρινωπό.
Καλλιέργεια Larix ως bonsai
Η Larix είναι πολύ δημοφιλές είδος για δημιουργία bonsai. Ο κορμός τους αναπτύσσεται σε πάχος αρκετά γρήγορα, δημιουργεί πολύ γοητευτικό ανοιχτόχρωμο πράσινο φύλλωμα κάθε άνοιξη και επιδεικνύει πανέμορφα χρώματα καθ’ όλη την διάρκεια του έτους, ειδικά το φθινόπωρο.
Ο Ιταμος (επιστημονική ονομασία:Taxus,ελλ. Τάξος ο ραγώδης) είναι ένα κωνοφόρο στη δυτική, κεντρική και νότια Ευρώπη, τη βορειοδυτική Αφρική, το βόρειο Ιράν και τη νοτιοδυτική Ασία. Συναντάται αυτοφυές στη χώρα μας, σε μεγάλο υψόμετρο, συνήθως μέσα σε δάση ελάτης ή οξιάς.
Πρόκειται για αειθαλές δέντρο μικρού έως μεσαίου μεγέθους, με ύψος που συνήθως φθάνει τα 10-20 μέτρα (σε εξαιρετικές περιπτώσεις μπορεί να φθάσει τα 28 μέτρα) και διάμετρο κορμού που φθάνει έως τα 2 μέτρα (σε εξαιρετικές περιπτώσεις μπορεί να φθάσει τα 4 μέτρα). Ο κορμός είναι χρώματος καφέ, λεπτός, φολιδωτός. Τα φύλλα του είναι λογχοειδή, μακρόστενα, επίπεδα, σκούρου πράσινου χρώματος με μήκος που φθάνει τα 4 εκατοστά, εξαιρετικά τοξικά.
Το ξύλο του είναι καστανοκόκκινο, σκληρό και ανθεκτικό.
Ο Τάξος απαντάται συχνά στους αυλόγυρους εκκλησιών της Μεγ. Βρετανίας και της Γαλλίας (ειδικά στην περιοχή της Νορμανδίας).
Ένα βασικό χαρακτηριστικό του Τάξου είναι το ξεφλούδισμα του φλοιού του, που κάνει το δέντρο να φαίνεται παλιό, κάτι που εκτιμάται ιδιαίτερα στα δέντρα bonsai.
Σαν δέντρο είναι από τα λίγα που έχουν την ικανότητα να αντέχουν σε βαθιά σκιά για αυτό και συχνά βρίσκονται σε δάση κάτω από υψηλότερα φυλλοβόλα ή αειθαλή δέντρα όπου αναπτύσσονται σε χαμηλά επίπεδα ηλιακού φωτός.
Πολύ παλιά δείγματα Τάξων βρίσκονται διασκορπισμένα στην Ευρώπη κυρίως στην Αγγλία σε αυλές και περίβολους εκκλησιών. Η πρακτική αυτή να φυτεύονται εκεί, ανάγεται στους μεσαιωνικούς χρόνους που οι ενορίες ήταν υποχρεωμένες να κατασκευάζουν τόξα φτιαγμένα από Τάξους. Επίσης οι περίβολοι των ναών ήταν από τα λίγα περιφραγμένα μέρη στον μεσαίωνα και έτσι φυτεύοντας Τάξους μόνο εντός του περιβόλου προστάτευαν τα ζώα από τα δηλητηριώδη φύλλα και καρπούς του δέντρου.
Το Taxus baccata, ο ευρωπαικός Τάξος που μας ενδιαφέρει περισσότερο μπορεί να φτάσει σε ηλικία 400-600 ετών. Μερικά δείγματα ζουν περισσότερο, αλλά η ηλικία τους συχνά υπερεκτιμάται. Κάποια δέντρα στην Βρετανία περίπου στα δέκα πιστεύεται ότι χρονολογούνται πριν από το 10ο αιώνα.
Η πιθανή ηλικία τους είναι αδύνατο να προσδιοριστεί με ακρίβεια και η μέτρηση τους υπόκειται σε μεγάλες δυσκολίες. Τα κλαδιά των Τάξων έχουν την τάση μεγαλώνοντας να γίνονται κοίλα στο εσωτερικό τους κάνοντας αδύνατη την χρονολόγηση με τους δακτυλίους. Υπάρχουν ισχυρισμοί τόσο υψηλοί για δέντρα 5,000-9,500 ετών αλλά στοιχεία που βασίζονται σε ρυθμούς ανάπτυξης και σε αρχαιολογικά συμπεράσματα των περιοχών που βρίσκονται τα δέντρα αυτά δείχνουν ότι τα αρχαιότερα δέντρα (όπως το Fortingall Yew στο Perthshire, Σκωτία) πιθανώς να είναι 2.000 ετών.
Ακόμη και με αυτή την χαμηλότερη εκτίμηση, το Taxus baccata είναι ένας από τους αρχαιότερους ζώντες φυτικούς οργανισμούς στην Ευρώπη.
Καλλιέργεια του Taxus Baccata ως bonsai
Η Metasequoia glyptostroboides, γνωστή ως “DawnRedwood” είναι ένα ταχείας ανάπτυξης, σοβαρά απειλούμενο φυλλοβόλο κωνοφόρο δέντρο, το μοναδικό είδος που επιβιώνει από το γένος Metasequoia και ένα από τα τρία είδη κωνοφόρου που είναι γνωστά ως “redwoods”. Είναι είδος ενδημικό της Μαντσουρίας στην Κίνα. Οι ντόπιοι χωρικοί αναφέρονται στο αρχικό δέντρο από το οποίο προέρχονται τα περισσότερα άλλα ως Shui-sa ή «πεύκο του νερού», το οποίο είναι τμήμα ενός τοπικού ιερού. Τα Redwoods είναι ένα ζωντανό απολίθωμα ενός απομονωμένου είδους που έχει απομείνει από παλιές εποχές, όταν υπήρχαν απέραντα δάση από αυτά. Μετά από την επανανακάλυψη του δέντρου τη δεκαετία του 1940, οι σπόροι εμφανίστηκαν στις Η.Π.Α., όπου το Redwood έγινε ένα δημοφιλές διακοσμητικό δέντρο σε πάρκα και κήπους διεθνώς. Τα φύλλα φύονται απέναντι το ένα απ’ το άλλο και έχουν λαμπερό πράσινο χρώμα, ενώ γίνονται καφεκόκκινα το φθινόπωρο.
(πηγή: bonsaiforum.gr)
Φροντίδα της Metasequoia μπονσάι
(πηγή: willowbog-bonsai.co.uk)
Τοποθέτηση
Η Metasequoiaμπονσάι δεν είναι φυτό εσωτερικού χώρου, συνεπώς κατά τη διάρκεια του χειμώνα θα πρέπει να βρίσκεται σε δροσερό ή κρύο περιβάλλον, μακριά όμως από την παγωνιά και τους βορινούς ανέμους. Κατά τη διάρκεια των υπόλοιπων εποχών να δέχεται ήλιο τις πρωινές και τις απογευματινές ώρες. Να αποφεύγεται τους ζεστούς μήνες η έκθεση στον μεσημεριανό ήλιο.
(πηγή: bonsaiboy.com)
Τα 3 τελευταία ενεργά θέματα του bonsaiforum.gr
| ||||||||||||||||||||||||||