«ποτίζοντας τα φυτά σας μια ζεστή και ηλιόλουστη ημέρα θα προκαλέσετε έγκαυμα στα φύλλα τους»
Ο μύθος:
Οι ζέστες πλησιάζουν σιγά-σιγά και οι καλοπροαίρετες συμβουλές των παλιών έρχονται και πάλι στο προσκήνιο.
Άρθρα σε περιοδικά κηπουρικής, βιβλία και ιστοσελίδες μας προειδοποιούν για την αποφυγή ποτίσματος των φυτών κατά το μέσον μιας ζεστής ημέρας. Οι σταγόνες του νερού που συγκεντρώνονται πάνω στα φύλλα λειτουργούν σαν μεγεθυντικός φακός, εστιάζοντας τις ακτίνες του ηλικακού φωτός με αποτέλεσμα να καίγονται τα φύλλα. Επιπλέον, το νερό σαν καλός αγωγός της θερμότητας, προκαλεί εγκαύματα στα βρεγμένα φύλλα μια ηλιόλουστη ημέρα.
Όλα αυτά ακούγονται τόσο εύλογα (έχοντας εξάλλου μια επιστημονική χροιά) και υπάρχουν ανεκδοτολογικές μαρτυρίες για του λόγου το αληθές!
Η πραγματικότητα:
Άλλος ένας μύθος που αρνείται να πεθάνει.
Ενώ σχεδόν όλες οι σχετικές επιστημονικές ιστοσελίδες ( .edu) διαλύουν αυτόν τον μύθο εκατοντάδες άλλες στον παγκόσμιο ιστό την διατηρούν ζωντανή.
Αν τα φυτά σας δείχνουν σημάδια έλλειψης νερού στο μέσον της ημέρας τότε με κάθε τρόπο ενυδατώστε τα καταβρέχοντας ή/και ποτίζοντάς τα και μην περιμένετε να πέσει ο Ήλιος προς το απόγευμα (ειρήσθω εν παρόδω, ότι το απόγευμα ή το βραδάκι δεν είναι η καλύτερη ώρα για να ποτίσετε τα φυτά σας γιατί ευνοούνται οι μυκητιασικές ασθένειες) ή περιμένοντας να έλθει το πρωί αφήνοντας τα φυτά σας να διψούν κάνοντας τα ευάλωτα σε ασθένειες.
Υπάρχουν πολλές αιτίες για τα καψαλισμένα φύλλα αλλά, το κατάβρεγμα των φύλλων δεν είναι μία από αυτές. Δεν βρήκα σε γεωπονικές-επιστημονικές εκδόσεις να αναφέρεται το πότισμα τις μεσημεριανές ώρες σαν την αιτία για το καψάλισμα των φύλλων. Αυτό που προκαλεί την ζημιά είναι η αναντιστοιχία της σχέσεως φυτού προς νερό, η οποία οδηγεί σε ξήρανση της κορυφής των φύλλων, τον μαρασμό των βλαστών, την αναστολή της ανάπτυξης και τελικά την πτώση του φύλλου.
Εκτός της ξηρασίας η συνηθέστερη αιτία αυτών των προβλημάτων είναι τα άλατα και ιδιαίτερα αυτά που περιέχουν νάτριο και χλώριο. Τα άλατα εισέρχονται στο μικρο-περιβάλλον του φυτού είτε μέσω των σταγονίδιων του αέρα που περιέχει αυτά τα άλατα
(παραθαλάσσιες περιοχές, περιοχές κοντά σε δρόμους ταχείας ή βαριάς κυκλοφορίας κ.α) ή μέσω του ποτίσματος με το νερό του δικτύου ή μέσω των αλάτων που υπάρχουν στο υπόστρωμα που είναι φυτεμένα εξ΄αιτίας της χρήσης χημικών λιπασμάτων.
Τα φυτά που δεν είναι προσαρμοσμένα σε ξηρό ή αλκαλικό περιβάλλον παρουσιάζουν δυσκολίες με το νερό που περιέχει άλατα. (Αντιπαραβάλλετε την πόση θαλασσινού νερού αντί του γλυκού από έναν άνθρωπο!) Οι φυτικοί ιστοί αφυδατώνονται, ιδιαίτερα αυτοί που αποβάλλουν το περισσότερο νερό δηλαδή, τα φύλλα. Τα άλατα είτε ελαττώνουν την λειτουργικότητα των ριζών μειώνοντας έτσι την μεταφορά του νερού στο φυτό είτε συσσωρεύονται στα ίδια τα φύλλα. Και στις δύο περιπτώσεις επέρχεται απώλεια νερού αρχικά στα φύλλα και τους βλαστούς, η οποία θα οδηγήσει στον μαρασμό και τη ξήρανσή τους αν δεν αντιμετωπιστεί κατάλληλα.
Εκτός απο τις σηνθήκες ξηρασίας και των αλάτων άλλες αιτίες που προκαλούν καψάλισμα στα φύλλα είναι ο ξηρός αέρας, οι υψηλές θερμοκρασίες, η έντονη αντηλιά και το κρύο.
Όλοι αυτοί οι περιβαλλοντικοί παράγοντες συνδέονται ευθέως με την μειωμένη πρόσληψη νερού από τα φύλλα.
Ένας άλλος παράγοντας είναι η κακή υγεία του ριζικού συστήματος εξαιτίας ενός συμπαγούς και αδιαπέραστου υποστρώματος, από την υπερβολική παρουσία νερού, τον περιορισμένο χώρο του δοχείου. Η έλλειψη του καλίου στα φύλλα οδηγεί στην απώλεια της ρύθμισης του ανοίγματος των στομάτων τους και την απώλεια μεγάλων ποσοτήτων νερού μέσω της διαπνοής.
Για την αποφυγή λοιπόν του μαρασμού και των εγκαυμάτων στα φύλλα είναι σημαντικό να εξασφαλίσουμε καλές περιβαλλοντικές συνθήκες για το ριζικό σύστημα - επαρκή υγρασία, καλό αερισμό, οξυγόνωση, χώρο και τροφή.
Ενδεχομένως, το πρόσθετο άζωτο να προλαμβάνει αυτή την κατάσταση ( τα εγκαύματα των φύλλων) πιθανά μέσω του μηχανισμού της αύξησης της πρόσληψης του νερού από τις ρίζες.
Είναι επίσης πολύ σημαντικό να παρατηρείτε τα πρώτα σημάδια παρουσίας εγκαύματος στα φύλλα προτού αυτά γίνουν έντονα και οριστικά γιατί τότε καμμία ποσότητα νερού δεν τα σώζει ( Ίσως το πότισμα σε αυτό το στάδιο που έχει ήδη επέλθει ο μαρασμός των άκρων του φύλλου να συγχέεται με το μεσημεριανό πότισμα σαν την μόνη αιτία του εγκάυματος στα φύλλα).
Είναι απαραίτητο λοιπόν να γίνεται έλεγχος των αναγκών του φυτού. Ένα σκιόφιλο φυτό επί παραδείγματι σε μια περιοχή με υψηλή θερμοκρασία, αντηλιά, δυνατό αέρα, θα παρουσιάζει καψαλισμένα φύλλα συνέχεια.
Εν κατακλείδι:
Το βρεγμένο φύλλωμα δεν είναι υποκείμενο εγκαύματος από τον Ήλιο.
Ελέγχετε το περιβάλλον που τοποθετείτε το φυτό και φροντίστε για την υγεία του ριζικού συστήματος και προλάβατε την ξήρανση του φυτού.
Ποτίζετε μόλις διακρίνετε σημεία στρές απο την ξηρασία.
Ο καλύτερος χρόνος για το πότισμα είναι οι πρωινές ώρες. Το πότισμα κατά την διάρκεια της μέρας επιταχύνει την απώλεια νερού απο τα φύλλα και κατά τις απογευματινές ή βραδυνές ώρες ευνοεί την εμφάνιση μυκητιάσεων στα φύλλα.
Μην υπερβάλλετε στην χρήση χημικών λιπασμάτων ιδιαίτερα αυτών που περιέχουν νάτριο και χλώριο.
πηγή: http://www.bonsaiforum.gr/viewtopic.php?f=46&t=6277#p31238